Arica

Tylko szybki meldunek. Z Calamy wyjechalismy ostatecznie tuz przed polnoca. Udalo mi sie przeczytac swiateczna (z konca kwietnia :)) od deski do deski. W autobusie padlismy jak muchy, obudzilismy sie dopiero tuz przed Arica. Krajobrazy wydmowo-pustynne, gdzies w oddali nieco ciemniejsze linie ulic i kropki domow w okolicznych wsiach. Arica bez zachwytu. Choc po czterech i pol miesiacach mam wrazenie, ze przestalismy doceniac miasta i o wiele bardziej porusza nas przyroda w stanie wzglednie wolnym od ludzkiej interwencji. Obejrzelismy kosciol i budynek (obecnie dom kultury) zbudowane z metalu, projektantem byl nie kto inny jak Eiffel. Potem jeszcze stara stacja kolejowa linii Arica - La Paz. Teraz tory kolejowe koncza sie dwadziescia metrow za budynkiem stacji, gina pod plotem i asfaltem ulicy. Hmm.. Prawie zaglada sie w przeszlosc. Na coraz bardziej rozsypujacym sie peronie powiewa stara tablica z wyblaklym napisem "Bienvenidos a Arica", a z drugiej strony "Feliz Viaje" (wybaczcie mi, jesli cos przekrecilam). Na torach stary wagon restauracyjny, w srodku zastawione elegancko stoly, znowu migawka z przeszlosci. Byl tez swoiski akcent - pacownik stacji gonil nas po korytarzach, zeby obwiescic, ze odwiedzil kiedys Bydgoszcz. Nie najlatwiejsza to nazwa do wymowienia przez cudzoziemca, wiec tym szersze byly nasze usmiechy.
Nad miastem goruje olbrzymia skala, na ktorej szczycie powiewa chilijska flaga. Pinochet, wielbiciel wojskowych monumentow, urzadzil tam miejsce pamieci chilijskich bitew morskich. My jednak, zamiast wedrowac na szczyt, zajelismy sie poszukiwaniem opcji na wyjazd z Aricy do Parku Narodowego Lauca, nie dosc nam jeszcze widokow atiplano, wulkanow i lam. Poszlismy do pierwszego biura, ktore sie otworzylo. Zapewne nie jest to najtansza opcja, ale za chwile ruszamy z powrotem na wysokosci :) Po drodze jeszcze muzeum z mumiami, o ktorych wspominalam przy opisie muzeum w Santiago. Tym razem mamy oberzec nie tylko starsze, czarne mumie, ale tez te "chirurgiczne" czerwone. Jutro bedziemy znowu na granicy zBoliwia, pojutrze powinnismy dotrzec do La Paz.
A o Ustce latwo tu sobie przypomniec. Port znacznie wiekszy, z wszechobecnymi kontenerami Maersk, ale jest woda po horyzont :) Tylko do drugiego brzegu znacznie dalej niz z Polski do Szwecji.
Mame Malego (witamy!) zapewniamy przy okazji, ze choc relacje moze skape, to jest sporo dokumentacji fotograficznej, wiec prosze po powrocie domagac sie sesji z dlugimi opowiesciami! Niech nadrabiaja ;)