Singapur, czy Indie..?

Wczoraj wyruszylismy z Hanoi z powrotem do Bangkoku. Tam juz podazylismy znanymi sciezkami, do hostelu, gdzie Bromba ostatnio zmyslnie zarezerwowal pokoj, na uliczne pad thai i na masaz. Trafila mi sie chyba najlepsza masazystka, doskonala. Bromba na materacu obok uginal sie pod ciezarem pana masazysty. Kosci chrupaly mu dosc donosnie, co sprawialo, ze pan masazysta co pewien czas pytajaco na mnie spogladal, jakby chcac sie upewnic, ze nie zrywam sie, aby skoczyc mu do gardla. Poczulam sie wiec w obowiazku zaznaczyc, ze ma do czynienia z droga mi osoba :) Nic sie jednak w postepowaniu pana masazysty nie zmienilo.
Udalo mi sie tez dostac nowa ksiazke do czytania, po kambodzansko-wietnamskim horrorze ksiazkowym. Cala ta historia ze zdobywaniem tu lektur nie jest zbyt przyjemna. Juz chyba o tym wspominalam. Oczekiwalam kontynuacji podrozniczego zwyczaju darmowej wymiany - po prostu zostawiasz przeczytana ksiazke i bierzesz z polki kolejna, ktora zostawil ktos inny. Nic z tych rzeczy - Azja handluje. Nasze zostawione w Bangkoku ksiazki nastepnego dnia rano wyparowaly z polki (w nagla polskojezyczna goraczke czytelnicza watpie) i najpewniej zostaly sprzedane do sklepiku z lekturami dla turystow i wystepuja na wystawie w cenie przewyzszajaca pewnie albo bliskiej cenie nowej ksiazki. Sam handel moze nie jest taki straszny, ale sposob z jakim handlarze obchodza sie tutaj z ksiazkami jest okropny. Oczywiscie marne maja pojecie o towarze, wlasciwie porownuja okladki, grubosc ksiazki, jakby sprzedawali ziemniaki. W Hanoi chcialam wymienic przeczytana Atwood (po angielsku, gruba na 650 stron, lekka, srednio zniszczona, bez pieczatki sklepu, hotelu albo podpisu wlasciciela, nie nosila sladow zalania kawa ani jogurtem, okladka kolorowa z adnotacja o nagrodzie Bookera) na Stasiuka (po polsku, zalany i poplamiony, wygiety, niecale 200 stron i z pieczatkami), ale oferta handlowa mnie zabila. Po 5 minutach wazenia ksiazek w rekach, wertowania, ogladania (brakowalo tylko, zeby panienka zaczela czytac do gory nogami albo wziela je na zab, zeby sprawdzic czy sa z dobrego materialu) uznano, ze musze doplacic jeszcze 7 dolarow, zeby dostac Stasiuka - widac polskie ksiazki w cenie. Wiem, ze nie jest to duzo, ale szlag mnie trafil na cala ta "uczciwa backpackerska wymiane". Ostatecznie Atwood poszla w innym sklepie za Marqueza po niemiecku (innego nie mieli) plus niecale 3 dolary. Inny ksiegarz w Kambodzy sprzedal mi wspomnianego juz Wilde'a w naprawde oplakanym stanie za astronomiczne 4 dolary. Oczywiscie jest alternatywa w postaci zakupu skserowanych ksiazek, jesli ktos chcialby naruszac prawa autorskie (nie polecam) - w Azji podrabiaja wszystko. W kazdym razie w "ksiegarni" w Bangkoku cywilizacja - ksiazki ulozone alfabetycznie wedlug autorow albo tematycznie, zafoliowane z adnotacja, czy nowa czy stara, ceny przyklejone na okladkach. Postanowilam, ze nie zmarnuje tej okazji i nosze juz dwa tomy w plecaku :)
Ale dosc dygresji. Jestesmy w Singapurze, czysciutko tu i cywilizowanie, wszystko po angielsku, piekne metro, przystrzyzone trawniki. Za to drogo jak diabli (przyzwyczailismy sie do innego pulapu cenowego) - za lozko w wieloosobowym pokoju placi sie tu tyle co za pokoj z balkonem i widokiem na plaze na poludniu Tajlandii! Zatrzymalismy sie w dzielnicy "Little India", troche z nostalgii, a troche dlatego, ze tutaj niedaleko znajdowalo sie nasze rozwiazanie ratunkowe - pokoj nad hinduskim sklepem, ktory na czarna godzine polecil nam spotkany w pociagu zyczliwy Sikh, ktory wyratowal nas w Indiach od mandatu (a scislej od jednego mandatu z dwoch, ktore na nas nalozono :)). Ostatecznie znalazlo sie miejsce w hostelu, ale koniec z wlasnym pokojem, o lazience nie wspominajac. Wcale nie marudze. Dzisiaj leniwie powloczymy sie pewnie po okolicy, jutro pewnie China Town i nowy Singapur, lsniacy, markowy, z plaza i promenada :) Mnie kusi, zeby isc do kina, po oskarowych rekomendacjach Olgi :)